Merhabalar.Şu anda 10.sınıf okuyorum ve küçük bile olsa beni geren bir sorunum var.Aşırı saçma şeylere stres oluyorum ve darlanıyorum.Sebebi okuldaki arkadaş grubum ile ilgili.Artık bana hitap etmedikleri gibi klasik yaptıkları laf atmalar bana yapılınca çok stres oluyorum laf yememek istiyorum.Okuldayken böyle hissetmezken eve gelince böyle darlanıyorum.Yapma diyince anlayan oldu ama biri anlamadı hala cıvıklık yapıyor.Hiç birşey yapamadım aşırı stres oldum genel olarak dövüşe gerek var mıdır?Farkettimde yazınca çok saçma geldi tavsiyeleriniz nelerdir?
Merhaba, yazdıklarını paylaşman çok değerli. Aslında hissettiklerin hiç de saçma değil. Ergenlik döneminde arkadaş ilişkileri, kişinin kendini nasıl hissettiği üzerinde çok etkili olur. Küçük gibi görünen şakalar, bazen kişiyi ciddi şekilde yıpratabilir çünkü altında “ciddiye alınmama” ya da “saygı görmeme” duygusu vardır.
Şunu bilmelisin ki, stres olman çok doğal bir tepki. Bununla başa çıkmak için birkaç önerim olabilir:
- Sınır koymaya devam et: Birine “hoşlanmıyorum” dediğinde ve o kişi buna uymuyorsa bu, aslında onun sınırına saygı duymadığını gösterir. Senin yapman gereken şey, sınırını net şekilde tekrar belirtmek. Bazen bunu tekrar etmek gerekir.
- Sakinlik ve mesafe: Dövüş, tartışma ya da karşılık verme yerine mesafe koymak en sağlıklı yoldur. Çünkü sen karşılık verdikçe bu durum devam edebilir. Sakinliğini koruduğunda karşı tarafın cıvıklığı da etkisini kaybeder.
- Duygularını fark et: Okulda hissetmediğin ama eve gelince üzerine gelen duygular, aslında bastırdığın stresin sonradan açığa çıkmasıdır. Eve geldiğinde yaşadıklarını yazıya dökmek, müzik dinlemek ya da seni rahatlatan bir şey yapmak işe yarayabilir.
- Arkadaşlıkları gözden geçir: Kendini iyi hissetmediğin bir grupta bulunmak zorunda değilsin. Bazen uzaklaşmak ya da yeni arkadaşlıklar kurmak, psikolojik olarak çok daha sağlıklıdır.
Soruna “dövüş çözüm olur mu?” diye sorman çok anlaşılır. Ama aslında dövüşmek sadece yeni sorunlar getirir ve kendini daha kötü hissetmene neden olur. Güçlü olmak, fiziksel değil, duygularını yönetebilmek ve kendi sınırlarını koruyabilmekle ilgilidir.
Senin yaşında biri için bu tarz kaygılar çok normal. Kendine kızma, aksine fark edip çözüm araman çok olgun bir davranış.
İstersen bu konuda destek alabilirsin.
Çevrimdışı
