ÖĞRENME GÜÇLÜĞÜ OLAN ÇOCUKLARIN ÖZELLİKLERİ
Bedensel Özellikleri
Öğrenme güçlüğü olan çocuklar, büyük ve küçük kaslarını kullanmada becerisizlik gösterirler dolayısıyla el-göz işbirliğini geç ve güç öğrenirler. Bu çocuklar, kendilerini korumayı normal çocuklar gibi bilemezler bu nedenle yaşıtlarına göre daha sık hasta olurlar. Öğrenme güçlüğünün yanında görme ve işitme gibi bedensel özürler de söz konusu olabilir.
Zihinsel Özellikleri
Okuldaki çalışmaları ve öğretilenleri geç ve güç öğrenirler ve bu fazla sabır ve tekrar gerektirir. En çok sıkıntı çektikleri konular matematiksel işlemlerdir. Bu çalışmalara karşı ilgileri çok geç ve sınırlı olarak gelişir. Dikkat süreleri kısa ve dağınıktır Devamlı izleme , teşvik ve değişiklik isterler . İlgileri kısa sürelidir. Bir ders konusu ne kadar ilgi çekici olsa da etkinliklere kısa süre katılırlar.Ders,birbirini izleyen ilginç etkinlikler dizisi olmadıkça ilgilerini çekmez. Çok ilginç buldukları çalışmalardan dahi kısa bir süre sonra bıkarlar.
Somut kavramları daha kolay ve iyi kavrarlar. Kavramların somutlaştırılması anlamayı kolaylaştırır.
Zaman kavramı çok geç ve güç gelişir.
Konuşmaya geç başlayabilirler ve bu nedenle konuşma gelişimleri zihinsel engelin derecesi ile orantılıdır. Bu çocukların konuşma ,ilgi,zeka,sosyal ve bilgi seviyeleri akranlarından geri olduğu için kendi seviyelerinde anlaşabileceği takvim yaşları daha küçük normal zeka seviyesindeki çocuklarla oynarlar.
Bu çocuklar genelleme yapmada belirli şekilde geridirler.
Kazandıkları bilgileri hayata geçirmekte çok güçlük çekerler. Kazandıkları bilgi ve becerileri ancak öğrendikleri şekilde uygulayabilirler.Yeni durumlara uymakta çok zorluk çekerler. Sınırlı bir yeteneğe sahip olduklarından yeni bir duruma uymaları sırasında onları anlayan bir kimsenin yanında bulunmasına ihtiyaç duyarlar.
Kolayca pes ederler, ufak tefek engeller karşısında yılgınlık gösterirler. Her etkinlikte yapabileceği yerden başlamak ve ilerlemek son derece önemlidir. Böylece çocuğu , düşebileceği yılgınlık ve panikten kurtarmak mümkün olur.
Gördükleri ve duydukları şeyleri çabuk unuturlar; bellekleri zayıftır. Gördükleri ve duyduklarının kalıcı olması fazla tekrarı gerektirir.
Yakın gelecekteki konulara ilgi duyarlar. Uzak gelecekle ilgilenmezler.
Algıları, kavramları ve tepkileri basittir. Duygu ve düşüncelerini açık ve bağımsız olarak ifade edemezler.
Sosyal Özellikleri
Kendilerinden yaşça küçük olanlarla iletişim kurarlar.Yakın çevresindekilerle kolay dostluk kuramazlar .Kurdukları dostlukları uzun süre devam ettiremezler. Yakın dostluklar daha çok yarar sağlamaya yöneliktir.Sosyal ilişkilerinde grupta daima başkalarına tabi olmak eğilimindedirler. Sorumluluk almaktan çekinirler .Bunda kendilerinde grubu yönetecek yeterliliği ve güveni görmemeleri ve sınırlı sosyal yaşantılara sahip olmaları önemli rol oynayabilir.
Oyun ve toplum kurallarına uymakta güçlük çekerler. Kuralları zor olan oyunlara ve faaliyetlere katılmazlar .Yetenekleri sınırlı olduğundan dolayı bu etkinliklere uyum sağlamada zorluk çekerler. Kuralları bu çocukların anlayacağı ve uyacağı seviyede basitleştirmeli ve bu tür faaliyetlere etkin katılımları sağlanmalıdır.
Genellikle ,fiziki görünüşlerinde,giyim kuşamlarında acayiplik gösterirler.Giydiklerini , uygun şekilde giyemez ve kendilerine yakıştıramazlar. Bu özellikler daha çok, sosyal yaşantılardan yoksun bırakılmış , giyinme ve tuvalet yapma konusunda yeterli beceri kazandırılmamış çocuklarda görülür.
Nezaket ve görgü kurallarına uymakta zorluk gösterirler. Bu kurallara uyma becerisi sosyal durumlar içinde kazanılır. Hangi davranışların uyumlu olduğunu öğrenmesi için uygun yaşantılardan geçmesi gereklidir.
Sosyal bakımdan pek çok uyumsuz halleri vardır. Sosyal durumlara kendi kendilerine uymada zorluk çekerler. Anlayış ve bol sosyal yaşantılar sağlamak uyumu artırıcı etmenlerdir.Sosyal faaliyetlere karşı ilgisi azdır.
Sosyal ilişkilerde bencildirler.Davranışlarında her şeyin kendilerine ait olmasını isterler,paylaşımcı değildirler.
Sosyal ilişkilerinde kendilerini grupta kabul ettirecek becerileri azdır. Sosyal yaşamdan uzaklaştırılması bu durumu arttırıcı bir etkendir.
Kişilik özellikleri
Kendilerine güvenemezler,genellikle başkalarına dayanmayı tercih ederler.Bağımsız hareket etmekten çekinirler.Kolayca cesaretleri kırılır.
Bir amaca ulaşmak için kuvvetli duygular hissetmezler. Ufak tefek engeller karşısında çözüm yolları aramazlar .Hemen yılgınlık gösterirler.
Kendi kendilerine bir işe başlama arzusu göstermezler.
Duygu ve düşüncelerini ifade etmede başarısızdırlar.
İş ve çalışma özellikleri
Bu çocuklar yaşıtları gibi bir iş sahibi olmak isterler.Birçok iş yapabilir ve meslek sahibi olabilirler.Bir etkinliği veya işi tümüyle öğrenmek için onların basit bölümlere ayrılmasını isterler .Parçadan bütüne doğru öğrenirler. Öğrenme hızları yavaştır.Monoton işleri yapmaktan hoşlanırlar .Hemen bıkmazlar .Kendilerine öğretilen işleri hiçbir hileye sapmadan aynen yaparlar .Monoton işlerde normal çocuklardan üstün başarı gösterirler.İşlerine daha bağlıdır. Tam zamanında gelir ve tam zamanında işlerinden ayrılırlar. İş ve işyerinde uyulması gereken kurallara aynen uyarlar. Emniyet kurallarına son derce saygılıdırlar.Kendilerine uygun mesleki alanda kolay eğitilirler.Bu çocuklar genellikle sakindir ve işverenin isteklerine uygun davranış gösterirler.Başarı gösterdikleri işlerden gurur duyarlar.Hemen her zaman işveren ve usta öğreticisi ile beraberdir. Ani çıkan sorunların çözümünde birinin yanında olma ihtiyacını hissederler.Bedenen bir şeyler yapmaktan ,ortaya bir ürün çıkarmaktan çok hoşlanırlar.
İşe başlatılmaları çok zaman alır ve zaman ister.
Bu çocuklara her detay ayrı ayrı açıklanır ve istenilen şey somut olarak gösterilirse, zihin karışıklığına meydan vermeden öğretmek kolay olur.Başarısızlık durumlarında güvenlerini hemen yitirirler. Etkinliklerin seçilmesinde ve alıştırmaların yapılmasında çok dikkatli olmak , çocuğun hangi iş ve seviyede başarılı olacağını önceden kestirmek gerekir.
ANNE VE BABALARIN YAPMASI GEREKENLER
Bu çocukların aileleri genellikle çocuklarında öğrenme güçlüğü olduğunu öğrendikten sonra onlara karşı farklı davranış ve tutum gösterirler .Bu davranış ve tutumlar çocukların sosyal, duygusal ve kişilik gelişimini engeller. Ailede çocuğun gelişimini engelleyen veya bozan davranış ve tutumlardan kaçınılmalıdır .Bu amaçla;
Aşırı derecede korumacı olunmamalıdır. Aksi halde çocuğa hiçbir iş yapma olanağı verilmez. Bu nedenle çocuk ,yapabileceği hizmetleri yaparak öğrenme ve gelişme olanağından yoksun kalmış olur.
Aşırı derecede ihmal edilmemelidir. Bu hallerde çocuğun gelişmesi için gerekli şartlar hazırlanmaz.
Kabul edilmeli ve gelişimi için gerekli sevgi ve şefkat tüm gelişimini etkileyebilir. Sevgi ve şefkat çocuğun gelişimini en üst düzeye çıkartacaktır.
Çocuk beceriksiz olarak değerlendirilmemelidir. Bir şey yapmaya teşebbüs ettiğinde sen onu yapamazsın gibi uyarılar,çocuğun kendine olan güvenini sarsacaktır.
Yeteneklerinin sınırlı olduğu unutulmamalı,yeteneğinin üstünde bir şey istenmemelidir. Bu durumda çocuk ,başarısızlıkla karşı karşıya kalacak ve böylece kendine olan güveni kaybolacaktır.
Çocuğun sahip olduğu düzey inkar edilmemeli bunun bir gerçeklik olduğu kabul edilmelidir.
Bu düzeydeki çocuklar gizlenmemelidir .Zihinsel,duygusal ve sosyal gelişimlerin yaşayarak öğrenme yoluyla gelişebileceği akıldan çıkarılmamalı ve bu gelişimin sağlanabilmesi için gizlenmesi yerine toplum içine çıkarılarak sosyal ilişkiler kurması sağlanmalıdır .Bir utanç kaynağı olarak görülmemeli,akranlarıyla ilişkiler kurmasının önüne geçilmemelidir.
Karşılaştırma yapılmamalıdır. Normal çocuklarla kıyaslama yapılmamalıdır.
Ailede geçimsizlik nedeni olmamalıdır .Anne- baba birbirini suçlamaktansa çocuğun eğitimi konusunda neler yapabileceklerini araştırmalı ve bu konuda var olan olanakları kullanmak üzere...
İçeriğin tamamını görüntülemek için lütfen giriş yapın.
Giriş yap veya üye ol.